Schutterij St. George behaalt 3e plek bij het OLS in Born

Vol spanning zat ik zaterdag vanaf 11:00 uur thuis voor de buis, met de telefoon in de aanslag. Ik had rechtstreeks contact met een bekende, Ingrid, die in Born aanwezig was om de schutters en hun gevolg een hart onder de riem te steken. Als college hadden wij dat weekeinde meerdere evenementen waar wij acte de presente wilden geven. Uiteraard was ook duidelijk dat het college naar Born zou gaan zodra Schutterij St. George bij de laatste 10 zou eindigen. Wethouders Wiel Schleijpen, als loco- burgemeester en Thijs Gulpen als wethouder sport namen die taak op zich.

De start was al enerverend want tijdens het inschieten bleek dat schutterijen last hadden van de stand van de zon, waardoor het aanvangstijdstip opschoof. Ik ontving de volgende berichten:

12:17 uur: start van de 1e kavelronde. 12:19 uur: alle bolletjes afgeschoten. 12:56 uur: alle bolletjes in de 2e kavelronde eraf geschoten.

De spanning steeg, want op dat moment waren nog maar 19 schutterijen in de race. Ik had steeds contact met het college via de groepsapp, om collega Wiel Schleijpen op de hoogte te houden van de ontwikkelingen. De kans was immers groot dat wij richting Born zouden moeten afreizen. Ik wachtte het telefoontje van de secretaris van de schutterij af……. Dan verneem ik via de media dat Simpelveld eruit zou liggen. Echter via Ingrid blijf ik geïnformeerd over wat zich in Born afspeelt:

13:27 uur: “er zijn onenigheden want de laatste schutter heeft gemist door toedoen van een ander. Ze zijn nog aan het praten maar ik ben bang dat wij eruit liggen”. 4 Minuten later volgt het bericht: “ze mogen doorschieten maar dan moet de schutter wel eerst de laatste 3 bolletjes eraf schieten”.  

Als dat gelukt is begint men met de 4e kavelronde. Ongelooflijk wat een veerkracht en concentratie! Steeds meer stijgt mijn bewondering voor de knappe prestatie waar St. George mee bezig is. Om 14:04 uur krijg ik het bericht dat ze door zijn naar de volgende ronde waar men op de kleine bolletjes van 1 bij 1 cm gaat schieten. Maar eerst is er een pauze.

14:58 uur: “Ze beginnen weer met schieten”. 15:14 uur: “we hebben alle bolletjes afgeschoten en zitten nu bij de laatste 10”.

Op datzelfde moment belt André, de secretaris en buksmeester van de schutterij aan de lijn: “Thijs, we zitten bij de laatste 10, kom naar Born!”. Nadat ik Wiel Schleijpen heb geïnformeerd, zijn wij naar Born vertrokken. In de tussentijd informeert Ingrid ons dat ze toch al begonnen zijn met schieten ondanks dat niet alle colleges aanwezig zijn. Natuurlijk stijgt ook in onze auto de spanning. Om 15:41 uur krijg ik het bericht van Ingrid:

“we moeten nog 1 bolletje”. 15:42 uur: “We hebben alle bolletjes afgeschoten. We zijn bij de laatste 4!”. 

Op weg naar Born worden wij nog gebeld met de vraag waar wij zitten, want de organisatie wacht vol spanning onze komst af. Bij het OLS aangekomen gaan wij naar de aangewezen plek waar wij worden opgewacht door de federatiepresident Anoesjka Koopmans, de voorzitters van de 4 overgebleven schutterij en de burgemeesters van de 4 overgebleven gemeenten. Nadat iedereen heeft verklaard dat bij winst de desbetreffende schutterij en gemeente het OLS in 2024 organiseert, gaat elke schutterij weer naar “hun” schietboom om de wedstrijd te hervatten. Wij worden nog door L1 geïnterviewd waarna ook Wiel en ik naar de schietboom van St. George gaan. 

We treffen daar veel blijde maar zeker ook toen al trotse mensen aan. Terecht, want bij de laatste 4 zitten van het OLS  waar 134 schutterijen aan deelnemen is een hele prestatie! Ik zie geen zichtbare spanning bij de 6 schutters. Ik weet natuurlijk niet wat er “van binnen” gebeurt. Het schieten begint en ook nadat een schot gemist is, blijft men elkaar steunen om de beste prestatie neer te zetten. Natuurlijk is de ontgoocheling bij de schutter die gemist heeft heel groot. Echter, tekenend is de uitspraak van een van de andere schutters die zegt: “kom op wij winnen samen met ons 6-tal of wij verliezen samen met ons 6-tal”! Prachtig toch, dit tekent kameraadschap. Natuurlijk speur je teleurstelling maar overheersend is toch TROTS. Trots op de prestatie, trots op elkaar. Wij feliciteren iedereen met deze prestatie. Ik zeg tegen voorzitter Ruud Knubben: “Jullie moeten dit niet zomaar voorbij laten gaan. Dit is zeker een feestje waard en wij willen daar als gemeente zeker een bijdrage aan leveren”. 

Vervolgens vertrekken wij weer naar huis omdat daar ook nog andere bezigheden op ons wachten. 

Namens het college wil ik hier nogmaals Schutterij St. George van harte feliciteren met deze bijzondere prestatie!